сля́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сля́б сля́бы
Р. сля́ба сля́баў
Д. сля́бу сля́бам
В. сля́б сля́бы
Т. сля́бам сля́бамі
М. сля́бе сля́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сляб м., тех. сляб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сляб мет. сляб, род. сля́ба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сляб, ‑а, м.

Спец. Стальная пліта, якая служыць загатоўкай для пракаткі ліставой сталі.

[Ад англ. slab — пліта, пласпіна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)