слуха́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. слуха́цкі слуха́цкая слуха́цкае слуха́цкія
Р. слуха́цкага слуха́цкай
слуха́цкае		 слуха́цкага слуха́цкіх
Д. слуха́цкаму слуха́цкай слуха́цкаму слуха́цкім
В. слуха́цкі (неадуш.)
слуха́цкага (адуш.)		 слуха́цкую слуха́цкае слуха́цкія (неадуш.)
слуха́цкіх (адуш.)
Т. слуха́цкім слуха́цкай
слуха́цкаю		 слуха́цкім слуха́цкімі
М. слуха́цкім слуха́цкай слуха́цкім слуха́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слуха́цкі слу́шательский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слуха́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да слухача. Слухацкія інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слуха́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Той, хто слухае каго-, што-н.

Удзячны с.

2. Навучэнец або студэнт некаторых навучальных устаноў.

С. курсаў.

|| ж. слуха́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. слуха́цкі, -ая, -ае.

Слухацкая аўдыторыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слу́шательский слуха́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)