сло́ічак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сло́ічак сло́ічкі
Р. сло́ічка сло́ічкаў
Д. сло́ічку сло́ічкам
В. сло́ічак сло́ічкі
Т. сло́ічкам сло́ічкамі
М. сло́ічку сло́ічках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сло́ічак, ‑чка; Р мн. ‑чкаў; м.

Памянш. да слоік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́ночка ж., уменьш. (стеклянная) сло́ічак, -чка м.; (жестяная) бляша́начка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́са, прысл.

З асаблівай цягай да каго‑, чаго‑н.; прагна. Сумна, моташна ўдаве, Усё мужчыны ў галаве, Паглядае на іх ласа. Крапіва. Бабуля развязвае слоічак з мёдам, а Ніна ласа глядзіць. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)