сло́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (разм.)

1. гл. слаіць.

2. Булачка са слоенага цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сло́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сло́йка сло́йкі
Р. сло́йкі сло́ек
Д. сло́йцы сло́йкам
В. сло́йку сло́йкі
Т. сло́йкай
сло́йкаю		 сло́йкамі
М. сло́йцы сло́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сло́йка ж. (булочка) сло́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слойка ж.

1. (действие) сло́йка, -кі ж., слае́нне, -ння ср.;

2. (булочка) сло́йка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сло́йка, ‑і, ДМ ‑йцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. слаіць. Слойка цеста.

2. Булачка з слоенага цеста. Свежыя слойкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слаі́ць, слаю́, слаі́ш, слаі́ць; слаі́м, слаіце́, слая́ць; незак., што.

Рабіць слаі з чаго-н.

С. цеста.

|| наз. слае́нне, -я, н. і (разм.) сло́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слае́нне ср. слое́ние, сло́йка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасло́ек, ‑слойка, м.

Спец. Тонкі слой паміж пластамі горнай пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)