сле́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы, зборцы і рамонце металічных вырабаў.

С.-зборшчык.

С.-сантэхнік.

|| прым. сле́сарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сле́сар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сле́сар сле́сары
Р. сле́сара сле́сараў
Д. сле́сару сле́сарам
В. сле́сара сле́сараў
Т. сле́сарам сле́сарамі
М. сле́сару сле́сарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сле́сар м. сле́сарь;

с.-інструмента́льшчык — сле́сарь-инструмента́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сле́сар, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па ручной апрацоўцы, зборцы і рамонту металічных вырабаў. Слесар-інструментальшчык. Слесар-зборшчык. □ У 1698 годзе англійскі слесар Томас Ньюкомен атрымаў першы патэнт на цеплавую машыну для падняцця вады. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сле́сар ‘рабочы-металіст’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Пятк. 1), слёсар ‘тс’ (Янк. 2, Сцяшк. Сл.), сло́сар ‘тс’ (Сцяшк.), сляса́р ‘тс’ (Ласт.). Ст.-бел. слесаръ, паводле Булыкі (Лекс. запазыч., 89), праз ст.-польск. ślosarz з ням. Schlosser ‘тс’; паводле Новавейскага (Zapożyczenia, 11), польск. ślusarz з с.-в.-ням. sloʒʒer ‘тс’. Параўн. яшчэ ст.-бел. слосар ‘тс’ (Вярхоў, Наз., 17). Варыянтнасць у народнай і літаратурнай мове сведчыць аб розных крыніцах запазычання і розных ступенях адаптацыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сле́сар-сантэ́хнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сле́сар-сантэ́хнік сле́сары-сантэ́хнікі
Р. сле́сара-сантэ́хніка сле́сараў-сантэ́хнікаў
Д. сле́сару-сантэ́хніку сле́сарам-сантэ́хнікам
В. сле́сара-сантэ́хніка сле́сараў-сантэ́хнікаў
Т. сле́сарам-сантэ́хнікам сле́сарамі-сантэ́хнікамі
М. сле́сару-сантэ́хніку сле́сарах-сантэ́хніках

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сле́сарь сле́сар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

універса́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік, які валодае ўсімі прыватнымі спецыяльнасцямі ў сваёй прафесіі.

Слесар-у.

Канструктар-у.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інструмента́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст, заняты вырабам інструментаў (у 1 знач.).

Слесар-і.

|| ж. інструмента́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сло́сар ‘слесар’ (Сцяшк.), слёсар ‘тс’ (лаг., Сл. ПЗБ). З польск. ślosarz ‘тс’. Ст.-бел. слосаръ, таго ж паходжання, што і ст.-бел. слесаръ (гл. слесар).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)