слаі́ць, слаю́, слаі́ш, слаі́ць; слаі́м, слаіце́, слая́ць; незак., што.

Рабіць слаі з чаго-н.

С. цеста.

|| наз. слае́нне, -я, н. і (разм.) сло́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слаі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. слаю́ слаі́м
2-я ас. слаі́ш слаіце́
3-я ас. слаі́ць слая́ць
Прошлы час
м. слаі́ў слаі́лі
ж. слаі́ла
н. слаі́ла
Загадны лад
2-я ас. слаі́ слаі́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слаі́ць несов. слои́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слаі́ць, слаю, слаіш, слаіць; незак., што.

Разм. Рабіць слаі з чаго‑н.; класці, складваць слаямі. Слаіць цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слои́ть несов. слаі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сло́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (разм.)

1. гл. слаіць.

2. Булачка са слоенага цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. слаіць і слаіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слаі́цца, слаіцца; незак.

1. Рабіцца слаістым; размяшчацца, складвацца слаямі. Лёд слаіцца. Дым слаіцца. Слюда слаіцца.

2. Зал. да слаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сло́йка, ‑і, ДМ ‑йцы, ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. слаіць. Слойка цеста.

2. Булачка з слоенага цеста. Свежыя слойкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ска́нцы ‘бульбяныя піражкі, начыненыя капустай’ (круп., Жд. 2), ‘бліны, начыненыя тварагом (брасл., Нар. словатв.). Рус. наўг., алан. ска́нец, ска́нцы ‘тонка раскачаная пражаная ляпёшка’, ска́нцы ‘сачні, вялікія, тонкія ватрушкі з “сканого” цеста’. Даль (4, 193 і наст.) адносіць да скать (тесто) ‘раскачваць у сачэнь, слаіць, рабіць слаёнае, здобнае цеста’. Іншая ступень чаргавання галосных у сука́ць. Няма падстаў лічыць запазычаннем (гл. Лаўчутэ, Балтизмы, 131) з літ. skanēsis, skanēstas ‘ласунак, далікатэс’ (Анікін, Опыт, 279).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)