слаяўцо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. слаяўцо́вы слаяўцо́вая слаяўцо́вае слаяўцо́выя
Р. слаяўцо́вага слаяўцо́вай
слаяўцо́вае		 слаяўцо́вага слаяўцо́вых
Д. слаяўцо́ваму слаяўцо́вай слаяўцо́ваму слаяўцо́вым
В. слаяўцо́вы (неадуш.)
слаяўцо́вага (адуш.)		 слаяўцо́вую слаяўцо́вае слаяўцо́выя (неадуш.)
слаяўцо́вых (адуш.)
Т. слаяўцо́вым слаяўцо́вай
слаяўцо́ваю		 слаяўцо́вым слаяўцо́вымі
М. слаяўцо́вым слаяўцо́вай слаяўцо́вым слаяўцо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слаяўцо́вы бот. слоевцо́вый, слоеви́щный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слаяўцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае слаявішча. Слаяўцовыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слаяві́шчавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і слаяўцовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)