слаяві́шча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. слаяві́шча
Р. слаяві́шча
Д. слаяві́шчу
В. слаяві́шча
Т. слаяві́шчам
М. слаяві́шчы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слаяві́шча ср., бот. слоеви́ще

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слаяві́шча, ‑а, н.

Спец. Цела ніжэйшых раслін (грыбоў, водарасцей, імхоў), у якіх адсутнічае чляненне на корань, сцябло і лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слоеви́ще бот. слаяві́шча, -шча ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слаяўцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае слаявішча. Слаяўцовыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)