сласть
1. см. сла́сти;
2. (сладость) разг. саладо́сць, -ці ж., сало́дкасць, -ці ж.;
3. перен., прост. асало́да, -ды ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сало́дкасць ж. сла́дость, сласть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саладо́сць ж., прям., перен. сла́дость, сласть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сласць ‘задавальненне’ (Нас.), сласно́та ‘сладастраснасць’ (Гарэц.), сла́сны ‘смашны’, сласные рэчы ‘ласункі’ (Нас., Арх. Федар., Растарг.), сюды ж сласцёны ‘аладкі, ляпёшкі’ (Нас., Шымк. Собр.). Таксама як і ўкр., рус. сласть запазычана з ц.-слав. сласть < ст.-слав. сласть ‘салодкая ежа, смак, асалода’ (гл. Фасмер, 3, 667). Прасл. *solstь ‘прыемны смак, слодыч’ < *sold‑tь ад *sold‑ъkъ (гл. салодкі) з адпаведнікам у літ. sãlsti (sãlsta, sãldo) ‘стаць салодкім’, гл. Слаўскі, SP, 2, 47. Параўн. ст.-бел. слодость ‘саладосць; прыемнасць’ (Альтбаўэр) — запазычанае з польск. słodość ‘тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)