слані́ха, -і, ДМ -ні́се, мн. -і, -ні́х, ж.

Самка слана.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слані́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. слані́ха слані́хі
Р. слані́хі слані́х
Д. слані́се слані́хам
В. слані́ху слані́х
Т. слані́хай
слані́хаю		 слані́хамі
М. слані́се слані́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

слані́ха ж. слони́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слані́ха, ‑і, ДМ ‑нісе, ж.

Самка слана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слони́ха слані́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гушчэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі густы. Гушчэзны зараснік. □ Яе прывезлі з далёкай Англіі. А да таго сланіха жыла ў гушчэзных лясах гарачай Афрыкі. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)