сла́нікавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сла́нікавы |
сла́нікавая |
сла́нікавае |
сла́нікавыя |
| Р. |
сла́нікавага |
сла́нікавай
сла́нікавае |
сла́нікавага |
сла́нікавых |
| Д. |
сла́нікаваму |
сла́нікавай |
сла́нікаваму |
сла́нікавым |
| В. |
сла́нікавы (неадуш.)
сла́нікавага (адуш.) |
сла́нікавую |
сла́нікавае |
сла́нікавыя (неадуш.)
сла́нікавых (адуш.) |
| Т. |
сла́нікавым |
сла́нікавай
сла́нікаваю |
сла́нікавым |
сла́нікавымі |
| М. |
сла́нікавым |
сла́нікавай |
сла́нікавым |
сла́нікавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сла́нікавы бот. стла́нцевый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сла́нікавы, ‑ая, ‑ае.
Які з’яўляецца сланікам. Сланікавы зараснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стла́нцевый
1. (о льне) сла́нцавы;
2. бот. сла́нікавы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)