слано́вы гл. слон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слано́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. слано́вы слано́вая слано́вае слано́выя
Р. слано́вага слано́вай
слано́вае		 слано́вага слано́вых
Д. слано́ваму слано́вай слано́ваму слано́вым
В. слано́вы (неадуш.)
слано́вага (адуш.)		 слано́вую слано́вае слано́выя (неадуш.)
слано́вых (адуш.)
Т. слано́вым слано́вай
слано́ваю		 слано́вым слано́вымі
М. слано́вым слано́вай слано́вым слано́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

слано́вы в разн. знач. слоно́вый;

~вая косць — слоно́вая кость;

○ ~вая хваро́ба — слоно́вая боле́знь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слано́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да слана (у 1 знач.). Слановы хобат. Слановыя біўні.

2. Як адна з частак некаторых заалагічных і батанічных назваў. Слановая чарапаха. Слановая пальма.

•••

Слановая хвароба гл. хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слон, слана́, мн. сланы́, слано́ў, м.

1. Буйная траваядная млекакормячая жывёліна трапічных краін з доўгім хобатам і двума біўнямі.

2. Шахматная фігура, якая можа перамяшчацца на любую колькасць клетак па дыяганалі.

◊

Слана не заўважыць — не бачыць самага важнага, вялікага.

|| памянш.-ласк. сло́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. слано́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Вырабы са слановай косці.

○

Слановая хвароба — тое, што і слановасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слоно́вый слано́вы;

слоно́вая боле́знь мед. слано́вая хваро́ба.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)