слаламі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. слаламі́стка слаламі́сткі
Р. слаламі́сткі слаламі́стак
Д. слаламі́стцы слаламі́сткам
В. слаламі́стку слаламі́стак
Т. слаламі́сткай
слаламі́сткаю		 слаламі́сткамі
М. слаламі́стцы слаламі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слаламі́стка ж. слаломи́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слаламі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да слаламіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слаламі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен — спецыяліст па слаламе.

|| ж. слаламі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слаломи́стка слаламі́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)