сла́віць, сла́ўлю, сла́віш, сла́віць; незак., каго-што.

Праслаўляць каго-, што-н.

Працай сваёй славім Айчыну.

Хлебароба поле славіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сла́віць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сла́ўлю сла́вім
2-я ас. сла́віш сла́віце
3-я ас. сла́віць сла́вяць
Прошлы час
м. сла́віў сла́вілі
ж. сла́віла
н. сла́віла
Загадны лад
2-я ас. сла́ў сла́ўце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сла́вячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сла́віць несов. сла́вить;

с. геро́я — сла́вить геро́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сла́віць, слаўлю, славіш, славіць; незак., каго-што.

Праслаўляць каго‑, што‑н. Славім мы дарогі баявыя, Першыя Кастрычніка гады. А. Александровіч. Я слаўлю мой край і мой горад, Што плённаю працай жыве. Прыходзька. Чалавека славіць праца І на полі, і ў млыне. Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сла́віць, сла́віцца ‘мець славу, шырокую вядомасць у якіх-небудзь адносінах; усхвалявацца, праслаўляцца, ушаноўвацца’. Гл. слава.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сла́вить несов.

1. сла́віць;

сла́вить геро́я сла́віць геро́я;

2. (порочить) разг. нясла́віць, га́ньбіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад славіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абяссла́віць, ‑слаўлю, ‑славіш, ‑славіць; зак., каго-што.

Тое, што і зняславіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апява́льнік, ‑а, м.

Той, хто ўслаўляе, славіць каго‑, што‑н. (пра паэтаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блаславі́ць, -слаўлю́, -славі́ш, -славі́ць; -славі́м, -славіце́, -славя́ць; -славёны; зак., каго-што.

1. Перахрысціць са словамі малітвы і пажадаць шчасця.

Б. маладых.

2. З добрым пажаданнем накіраваць на што-н.

Б. на подзвігі.

|| незак. бласлаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. блаславе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)