славі́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. славі́стка славі́сткі
Р. славі́сткі славі́стак
Д. славі́стцы славі́сткам
В. славі́стку славі́стак
Т. славі́сткай
славі́сткаю		 славі́сткамі
М. славі́стцы славі́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

славі́стка ж. слави́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

славі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да славіст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст у галіне славістыкі, славяназнаўства.

|| ж. славі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. славі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слави́стка славі́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)