Сла́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Сла́ва
Р. Сла́вы
Д. Сла́ве
В. Сла́ву
Т. Сла́вай
Сла́ваю
М. Сла́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сниска́ть сов., уст., книжн. здабы́ць;

сниска́ть сла́ву здабы́ць сла́ву.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сла́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сла́ва
Р. сла́вы
Д. сла́ве
В. сла́ву
Т. сла́вай
сла́ваю
М. сла́ве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папрацава́ць сов. порабо́тать, потруди́ться;

п. на сла́ву — порабо́тать (потруди́ться) на сла́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажына́ць несов. пожина́ть;

◊ п. плады́ — пожина́ть плоды́;

п. сла́ву — пожина́ть сла́ву;

п. ла́ўры — пожина́ть ла́вры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сла́ва

1. сла́ва, -вы ж.;

во сла́ву Ро́дины на (у) сла́ву Радзі́мы;

2. (плохой отзыв, дурная репутация) нясла́ва, -вы ж., га́ньба, -бы ж.;

◊

на сла́ву на сла́ву, як ма́е быць;

сла́ва бо́гу дзя́куй бо́гу;

петь сла́ву (кому, чему) пець сла́ву (каму, чаму);

то́лько (одна́) сла́ва, что то́лькі (адна́) сла́ва, што.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узда́ць

‘уздаць каму-небудзь славу’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узда́м уздадзі́м
уздамо́
2-я ас. уздасі́ уздасце́
уздасцё́
3-я ас. узда́сць уздаду́ць
Прошлы час
м. узда́ў уздалі́
ж. уздала́
н. уздало́
Загадны лад
2-я ас. узда́й узда́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час узда́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сла́ўны, -ая, -ае.

1. Які набыў славу або варты яе; славуты.

Вера Харужая — слаўная дачка беларускага народа.

2. Харошы, прыемны, добры, які выклікае прыхільнасць, дае радасць.

Слаўнае дзіця.

С. дзянёк.

Слаўную пабудавалі хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сла́віць, сла́віцца ‘мець славу, шырокую вядомасць у якіх-небудзь адносінах; усхвалявацца, праслаўляцца, ушаноўвацца’. Гл. слава.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ме́ркнуць, -ну, -неш, -не; ме́ркнуў, -нула і мерк, -кла; -ні; незак.

1. Траціць паступова яснасць, бляск; цямнець.

Зоркі меркнуць.

2. перан. Траціць сілу, славу, значэнне.

Слава меркне.

|| зак. паме́ркнуць, -ну, -неш, -не; паме́ркнуў, -нула і паме́рк, -кла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)