славе́чка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
славе́чка |
славе́чкі |
| Р. |
славе́чка |
славе́чак |
| Д. |
славе́чку |
славе́чкам |
| В. |
славе́чка |
славе́чкі |
| Т. |
славе́чкам |
славе́чкамі |
| М. |
славе́чку |
славе́чках |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
славе́чка, ‑а; Р мн. ‑чак; н.
Ласк. да слова (у 1 знач.).
•••
Рэкнуць славечка гл. рэкнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́кнуць сов., разг. (сказать, произнести) мо́лвить; бря́кнуть;
◊ р. славе́чка — бря́кнуть словцо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэ́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што і без дап.
Разм. Сказаць што‑н., абазвацца. Цітковы словы мелі нейкую магічную сілу: пасля іх ніхто больш і слова не рэкнуў, усе паснулі. Лобан. — Не бабскае гэта дзела! Марш у запечак і — ні рэкні! — крычыць са злосцю бацька. Паўлаў.
•••
Рэкнуць славечка — неабдумана, неасцярожна сказаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)