слава́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Славакіі, славакаў, які належыць, уласцівы ім. Славацкая мова. Славацкі народ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Слова́кия Слава́кія, -кіі ж.;

Слова́цкая Респу́блика Слава́цкая Рэспу́бліка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слава́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. слава́цкі слава́цкая слава́цкае слава́цкія
Р. слава́цкага слава́цкай
слава́цкае		 слава́цкага слава́цкіх
Д. слава́цкаму слава́цкай слава́цкаму слава́цкім
В. слава́цкі (неадуш.)
слава́цкага (адуш.)		 слава́цкую слава́цкае слава́цкія (неадуш.)
слава́цкіх (адуш.)
Т. слава́цкім слава́цкай
слава́цкаю		 слава́цкім слава́цкімі
М. слава́цкім слава́цкай слава́цкім слава́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чэ́шска-слава́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чэ́шска-слава́цкі чэ́шска-слава́цкая чэ́шска-слава́цкае чэ́шска-слава́цкія
Р. чэ́шска-слава́цкага чэ́шска-слава́цкай
чэ́шска-слава́цкае		 чэ́шска-слава́цкага чэ́шска-слава́цкіх
Д. чэ́шска-слава́цкаму чэ́шска-слава́цкай чэ́шска-слава́цкаму чэ́шска-слава́цкім
В. чэ́шска-слава́цкі (неадуш.)
чэ́шска-слава́цкага (адуш.)		 чэ́шска-слава́цкую чэ́шска-слава́цкае чэ́шска-слава́цкія (неадуш.)
чэ́шска-слава́цкіх (адуш.)
Т. чэ́шска-слава́цкім чэ́шска-слава́цкай
чэ́шска-слава́цкаю		 чэ́шска-слава́цкім чэ́шска-слава́цкімі
М. чэ́шска-слава́цкім чэ́шска-слава́цкай чэ́шска-слава́цкім чэ́шска-слава́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Кле́ваць ’ледзь дыхаць, трапятацца, быць слабым’ (Жыв. сл., Нар. лекс., Сл. паўн.-зах.). Параўн. кляваць (гл.). Літ. klevoti ’тс’ (Сл. паўн.-зах., 2, 486). Лаўчутэ (Балтизмы, 67) таксама дапускае балтыйскі ўплыў, але не прыводзіць вышэй адзначанай літоўскай формы. Прыклады з дысертацыі Вяржбоўскага, на якія робіць спасылку аўтар, семантычна і фармальна далёкія. Трубачоў (Эт. сл., ІО, 28) адносіць беларускія формы да праславянскай лексікі *klevati/*klevili (sę). Аднак балгарскія і македонскія паралелі, якія ён прыводзіць, семантычна вельмі далёкія, за выключэннем макед. sä kli > vam ’мучыцца’. Больш блізкімі семантычна, але з рэканструкцыяй *kleviti sę (там жа, 18) здаюцца паралелі чэш. klevili se ’гнуцца, курчыцца’, славац. kťavieť ’калець, дубець’, якія, магчыма, да літ. kliauti̯ ’гнуць’, лат. klaut пахіляць’. Сумненні выклікае геаграфія беларускіх слоў, якія не маюць украінскіх і рускіх паралелей, а калі прыняць паралелі чэшскія і славацкія, дзіўным здаецца, што апошнія таксама не маюць паралелей сярод іншых заходнеславянскіх моў. Такая рэдкая эксклюзіўная беларуска-чэшска-славацкая ізалекса, калі яе дапусціць, павінна атрымаць спецыфічнае тлумачэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)