Слава́кія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Слава́кія
Р. Слава́кіі
Д. Слава́кіі
В. Слава́кію
Т. Слава́кіяй
Слава́кіяю
М. Слава́кіі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

слава́кі, -аў, адз. слава́к, -а, м.

Заходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Славакіі.

|| ж. слава́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. слава́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слава́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Славакіі, славакаў, які належыць, уласцівы ім. Славацкая мова. Славацкі народ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)