скі́тніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
скі́тніца |
скі́тніцы |
| Р. |
скі́тніцы |
скі́тніц |
| Д. |
скі́тніцы |
скі́тніцам |
| В. |
скі́тніцу |
скі́тніц |
| Т. |
скі́тніцай
скі́тніцаю |
скі́тніцамі |
| М. |
скі́тніцы |
скі́тніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скі́тніца, ‑ы, ж.
Жан. да скітнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ски́тница скі́тніца, -цы ж.; (отшельница) пустэ́льніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)