скі́біна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
скі́біна |
скі́біны |
| Р. |
скі́біны |
скі́бін |
| Д. |
скі́біне |
скі́бінам |
| В. |
скі́біну |
скі́біны |
| Т. |
скі́бінай
скі́бінаю |
скі́бінамі |
| М. |
скі́біне |
скі́бінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скі́біна ж., разг., см. скі́ба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скі́біна, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і скіба. Скібіна хлеба. □ З сяўнёю сявец пахаджае, На скібіны валіцца зерне. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)