скуё́ўдзіць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
скуё́ўджу |
скуё́ўдзім |
| 2-я ас. |
скуё́ўдзіш |
скуё́ўдзіце |
| 3-я ас. |
скуё́ўдзіць |
скуё́ўдзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
скуё́ўдзіў |
скуё́ўдзілі |
| ж. |
скуё́ўдзіла |
| н. |
скуё́ўдзіла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
скуё́ўдзі |
скуё́ўдзіце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
скуё́ўдзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скуёўдзіць ‘моцна памяць’ (чавус., Нар. сл.), скуёўдзіцца ‘сагнуцца, скорчыцца’ (Растарг.), ‘збянтэжыцца, разгубіцца’ (Сцяшк. Сл.). Гл. куёўдзіцца, этымалагічна непразрыстае. З іншай суфіксацыяй параўн. скуёўчыць (бярэз., вусн. паведамленне С. Запрудскага).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)