ску́чыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чыцца; зак.

Сабрацца ў кучу, у адно месца.

Воблакі скучыліся.

Вучні скучыліся ля дзвярэй класа.

|| незак. ску́чвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́чыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - ску́чымся
2-я ас. - ску́чыцеся
3-я ас. ску́чыцца ску́чацца
Прошлы час
м. ску́чыўся ску́чыліся
ж. ску́чылася
н. ску́чылася
Дзеепрыслоўе
прош. час ску́чыўшыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ску́чыцца сов. ску́читься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́чыцца, ‑чыцца; зак.

1. Разм. Сабрацца ў кучу, у адно месца; стоўпіцца. Усе палітвязні, што былі яшчэ на калідоры, скучыліся ля Максімавай камеры. Машара.

2. Размясціцца на невялікай плошчы ў вялікай колькасці блізка адзін ад другога. Скучыліся каля гасцінца кусты алешніку. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да скучыцца.

2. Зал. да скучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́читься ску́чыцца, збі́цца ў ку́чу (у ку́чы).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сабрацца, назбірацца, скучыцца, стоўпіцца / пеша: сысціся, насыходзіцца, пасыходзіцца / бягом: збегчыся, панабегчы; скупчыцца, згрудзіцца (разм.); зграмадзіцца (абл.); збіцца, зляцецца (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)