ску́чваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ску́чваю |
ску́чваем |
| 2-я ас. |
ску́чваеш |
ску́чваеце |
| 3-я ас. |
ску́чвае |
ску́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
ску́чваў |
ску́чвалі |
| ж. |
ску́чвала |
| н. |
ску́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ску́чвай |
ску́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ску́чваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ску́чваць несов. ску́чивать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ску́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да скучыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ску́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.
Сабраць у кучу, у адно месца.
С. кароў на сенажаці.
|| незак. ску́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ску́чвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да скучыцца.
2. Зал. да скучваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ску́чивать несов.
1. (собирать в кучу) зграба́ць (скіда́ць, скі́дваць, зго́ртваць, ссо́ўваць) у ку́чу (у ку́чы);
2. (помещать на небольшом пространстве, в тесноте) ску́чваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)