ску́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ску́чваю ску́чваем
2-я ас. ску́чваеш ску́чваеце
3-я ас. ску́чвае ску́чваюць
Прошлы час
м. ску́чваў ску́чвалі
ж. ску́чвала
н. ску́чвала
Загадны лад
2-я ас. ску́чвай ску́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ску́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ску́чваць несов. ску́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.

Сабраць у кучу, у адно месца.

С. кароў на сенажаці.

|| незак. ску́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да скучыцца.

2. Зал. да скучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́чивать несов.

1. (собирать в кучу) зграба́ць (скіда́ць, скі́дваць, зго́ртваць, ссо́ўваць) у ку́чу (у ку́чы);

2. (помещать на небольшом пространстве, в тесноте) ску́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)