ску́чвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - ску́чваемся
2-я ас. - ску́чваецеся
3-я ас. ску́чваецца ску́чваюцца
Прошлы час
м. ску́чваўся ску́чваліся
ж. ску́чвалася
н. ску́чвалася
Дзеепрыслоўе
цяп. час ску́чваючыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ску́чвацца несов., возвр., страд. ску́чиваться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да скучыцца.

2. Зал. да скучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́чыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чыцца; зак.

Сабрацца ў кучу, у адно месца.

Воблакі скучыліся.

Вучні скучыліся ля дзвярэй класа.

|| незак. ску́чвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

груди́ться несов., прост. ску́чвацца, збіва́цца ў ку́чу (у ку́чы), гру́дзіцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́дзіцца, ‑дзіцца; незак.

Разм. Размяшчацца грудай, кучай. [Мяшкі] грудзіліся адзін на другім, нібы кінутыя да часу. Пестрак. // Збірацца ў шчыльны натоўп; скучвацца. Вакол стала грудзілася з дзесятак чалавек, якія запісвалі свае мандаты. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

табуни́ться несов.

1. (сбиваться в стадо) табуні́цца;

2. перен., прост. (скучиваться) ску́чвацца, збіва́цца (у ку́чу);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́чиваться

1. ску́чвацца, збіва́цца ў ку́чу (у ку́чы);

2. страд. зграба́цца (скіда́цца, зго́ртвацца, скі́двацца, ссо́ўвацца) у ку́чу (у ку́чы); см. ску́чивать​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)