скуры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., ску́рыцца; зак.

Зрасходавацца пры курэнні; дакурыцца.

Папяроса скурылася.

|| незак. ску́рвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скуры́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. ску́рыцца ску́рацца
Прошлы час
м. скуры́ўся скуры́ліся
ж. скуры́лася
н. скуры́лася

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скуры́цца, скурыцца; зак.

Зрасходавацца пры курэнні; дакурыцца. Папяроска скурылася, і стала сумна. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́рвацца гл. скурыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

искури́ться скуры́цца; вы́курыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́рвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да скурыцца.

2. Зал. да скурваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакуры́цца, ‑куруся, ‑курышся, ‑курыцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Скончыць курыцца, патухнуць; скурыцца, выкурыцца да канца. Галавешка дакурылася. Папяроса дакурылася.

2. Разм. Празмерным курэннем давесці сябе да непрыемных вынікаў. Дакурыцца да рвоты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)