ску́рчаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ску́рчаны ску́рчаная ску́рчанае ску́рчаныя
Р. ску́рчанага ску́рчанай
ску́рчанае		 ску́рчанага ску́рчаных
Д. ску́рчанаму ску́рчанай ску́рчанаму ску́рчаным
В. ску́рчаны (неадуш.)
ску́рчанага (адуш.)		 ску́рчаную ску́рчанае ску́рчаныя (неадуш.)
ску́рчаных (адуш.)
Т. ску́рчаным ску́рчанай
ску́рчанаю		 ску́рчаным ску́рчанымі
М. ску́рчаным ску́рчанай ску́рчаным ску́рчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ску́рчаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ску́рчаны ску́рчаная ску́рчанае ску́рчаныя
Р. ску́рчанага ску́рчанай
ску́рчанае		 ску́рчанага ску́рчаных
Д. ску́рчанаму ску́рчанай ску́рчанаму ску́рчаным
В. ску́рчаны (неадуш.)
ску́рчанага (адуш.)		 ску́рчаную ску́рчанае ску́рчаныя (неадуш.)
ску́рчаных (адуш.)
Т. ску́рчаным ску́рчанай
ску́рчанаю		 ску́рчаным ску́рчанымі
М. ску́рчаным ску́рчанай ску́рчаным ску́рчаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ску́рчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ску́рчаны ску́рчаная ску́рчанае ску́рчаныя
Р. ску́рчанага ску́рчанай
ску́рчанае		 ску́рчанага ску́рчаных
Д. ску́рчанаму ску́рчанай ску́рчанаму ску́рчаным
В. ску́рчаны (неадуш.)
ску́рчанага (адуш.)		 ску́рчаную ску́рчанае ску́рчаныя (неадуш.)
ску́рчаных (адуш.)
Т. ску́рчаным ску́рчанай
ску́рчанаю		 ску́рчаным ску́рчанымі
М. ску́рчаным ску́рчанай ску́рчаным ску́рчаных

Кароткая форма: ску́рчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ску́рчаны

1. со́гнутый, подо́гнутый, поджа́тый, подо́бранный;

2. ско́рченный, сведённый, скорёженный;

1, 2 см. ску́рчыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́рчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скурчыць.

2. у знач. прым. Які згорбіўся, сціснуўся. За бортам чоўна, у глыбі вады, нерухома стаяла вялізнае барвовае полымя, а злева за ім — скурчаная постаць Васіля. Савіцкі. Насустрач нам ідзе скурчаны дзядок з сівою бародкаю, з кійком у руцэ. Арабей. — Трубі пад’ём! — параіў адзін з разведчыкаў і таксама спыніўся каля скурчанага, з нагамі і галавой захутанага ў шынель чалавека. Кулакоўскі.

3. у знач. прым. Сагнуты, падагнуты, пакалечаны. Скурчаныя пальцы.. [Пракопа] болей не разагнуцца. Вітка. Сотнікаў пераскочыў цераз яго [лейтэнанта] цела, ледзь не наступіўшы на яго сутаргава скурчаную руку, з якой.. выпаў у пясок маленькі, з палец, ножык. Быкаў.

4. у знач. прым. Які зрабіўся няроўным, пагнутым; скручаны. Вецер гоніць лісцік, Скурчаны, счарнелы. Галіноўская. У іхняй [на радзіме Манга] старонцы былі толькі рэдкія скурчаныя дрэвы. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

съёженный

1. ску́рчаны, сагну́ты;

2. ску́рчаны; сагну́ты, сці́снуты;

3. змо́ршчаны; см. съёжить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

согну́тый сагну́ты; (скорченный) ску́рчаны, мног. паску́рчваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́рченный

1. ску́рчаны, мног. паску́рчваны;

2. скры́ўлены; см. ско́рчить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрю́ченный

1. сагну́ты ў крук, ску́рчаны;

2. скрукава́ны, счэ́плены; см. скрю́чить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паку́рчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пакурчыць.

2. у знач. прым. Пагнуты, пакрыўлены, скурчаны. Усюды валяліся абгарэлыя, пакурчаныя рэбры вагонаў, перакуленыя, знявечаныя паравозы, .. узарваныя рэйкі... Шчарбатаў. У рэчку ўпалі пакурчаныя лісці, вецер пагнаў іх да чаротаў, што раслі навокал топкіх берагоў. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)