ску́рны гл. скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ску́рны ску́рная ску́рнае ску́рныя
Р. ску́рнага ску́рнай
ску́рнае		 ску́рнага ску́рных
Д. ску́рнаму ску́рнай ску́рнаму ску́рным
В. ску́рны (неадуш.)
ску́рнага (адуш.)		 ску́рную ску́рнае ску́рныя (неадуш.)
ску́рных (адуш.)
Т. ску́рным ску́рнай
ску́рнаю		 ску́рным ску́рнымі
М. ску́рным ску́рнай ску́рным ску́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ску́рны ко́жный;

~ныя хваро́бы — ко́жные боле́зни;

~нае по́крыва — ко́жный покро́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да скуры (у 1 знач.). Скурныя захворванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́ра, -ы, ж.

1. Верхняе покрыва цела чалавека і жывёлы.

С. на руках гладкая.

2. Вырабленая шкура жывёлы.

Паліто з натуральнай скуры.

3. перан. (звычайна са словамі «свая», «уласная» і пад.). Пра жыццё, існаванне, дабрабыт (разм.).

Свая с. даражэй.

◊

Вылазіць са скуры — старацца з усіх сіл.

Скура ды косці — пра вельмі худога чалавека.

Скура свярбіць — пра няўрымслівага, неспакойнага чалавека, які быццам просіцца на пакаранне.

|| памянш. ску́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. ску́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Скурныя захворванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нако́жный мед. наску́рны, ску́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́жный ску́рны;

ко́жные боле́зни мед. ску́рныя хваро́бы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)