Ску́раць ‘здабыць, атрымаць з хітрасцю’ (ТС), ску́ратэ ‘быць пабітым’ (брэсц., Нар. лекс.). З польск. skórać, skurać, wskórać ‘дабіцца, атрымаць, выстарацца’, у тым ліку ‘атрымаць (пакаранне)’, якое Брукнер (634) выводзіць ад kory — korzyści (гл. карысць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скуры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. скуру́ ску́рым
2-я ас. ску́рыш ску́рыце
3-я ас. ску́рыць ску́раць
Прошлы час
м. скуры́ў скуры́лі
ж. скуры́ла
н. скуры́ла
Загадны лад
2-я ас. скуры́ скуры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час скуры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Стура́ць ‘дабівацца, дасягаць чаго-небудзь’ (Сцяшк. Сл.). Відаць, дэфармаванае скураць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Неагу́рны (неогурьный) ’паслужлівы’ (Арх. АН СССР, ф. 216–4-260–11). Ад агу́рны ’паслухмяны’, гл. скураць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)