ску́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто скупляе што-н. для перапродажу або іншых мэт.

|| ж. ску́пшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. ску́пшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́пшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ску́пшчык ску́пшчыкі
Р. ску́пшчыка ску́пшчыкаў
Д. ску́пшчыку ску́пшчыкам
В. ску́пшчыка ску́пшчыкаў
Т. ску́пшчыкам ску́пшчыкамі
М. ску́пшчыку ску́пшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ску́пшчык м. ску́пщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́пшчык, ‑а, м.

Той, хто скупляе што‑н. для перапродажу або для іншых мэт. Скупшчык бавоўны. Скупшчык лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кра́дзены, -ая, -ае.

Здабыты крадзяжом.

Крадзенае дабро.

Скупшчык крадзенага (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́пщик ску́пшчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ску́пшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да скупшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарха́н, ‑а, м.

1. Гіст. Феадал у цюркскіх народаў у сярэднія вякі.

2. Зямля і маёмасць феадалаў Закаўказзя, Сярэдняй Азіі, Казанскага, Астраханскага, Крымскага ханстваў, вызвалення ад дзяржаўных падаткаў.

3. Уст. Дробны гандляр, скупшчык, які ездзіў па вёсках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гандляр, купец, камерсант / гандлюе тайком, незаконна: спекулянт, перакупшчык, скупшчык / уласнік крамы: крамнік / скупшчык ануч і гандляр рознаю драбязою: анучнік, каравачнік (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)