скудла́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
скудла́чу |
скудла́чым |
| 2-я ас. |
скудла́чыш |
скудла́чыце |
| 3-я ас. |
скудла́чыць |
скудла́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
скудла́чыў |
скудла́чылі |
| ж. |
скудла́чыла |
| н. |
скудла́чыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
скудла́ч |
скудла́чце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
скудла́чыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скудла́чыць сов., см. скудла́ціць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скудла́чыць, ‑лачу, ‑лачыш, ‑лачыць; зак.
Разм. Тое, што і скудлаціць. Віхор не дасць спакою [бярэзінцы] сваімі пацалункамі, скудлачыць яе косы, пакамечыць тонкае адзенне. Сташэўскі. А ўсход ружова-светлы будзе, Скудлачыць вецер пасмы хмар, Калі пры звонаў перагудзе Нявесты праяснее твар. Жылка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)