скрыгану́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. скрыгану́ скрыганё́м
2-я ас. скрыгане́ш скрыганяце́
3-я ас. скрыгане́ скрыгану́ць
Прошлы час
м. скрыгану́ў скрыгану́лі
ж. скрыгану́ла
н. скрыгану́ла
Загадны лад
2-я ас. скрыгані́ скрыгані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час скрыгану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скрыгану́ць сов. и однокр., разг. проскрежета́ть, заскрежета́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрыгану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да скрыгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скры́гаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і скрыгатаць.

|| аднакр. скрыгану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. скры́ганне, -я, н. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заскры́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць скрыгаць. // Скрыгануць некалькі разоў запар; праскрыгатаць. Заскрыгаў паручнік зубамі, збялеў. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)