Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скрыві́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
скрыўлю́ |
скры́вім |
| 2-я ас. |
скры́віш |
скры́віце |
| 3-я ас. |
скры́віць |
скры́вяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
скрыві́ў |
скрыві́лі |
| ж. |
скрыві́ла |
| н. |
скрыві́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
скрыві́ |
скрыві́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
скрыві́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
скрыві́ць сов.
1. (сделать кривым) искриви́ть, скриви́ть, скоси́ть, перекоси́ть;
2. (лицо) скриви́ть, смо́рщить;
3. перен. искази́ть; искриви́ть;
4. безл. перекоси́ть;
яго́ ~ві́ла — его́ перекоси́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скрыві́ць, скрыўлю, скрывіш, скрывіць; зак., каго-што.
Зрабіць крывым; перакасіць, выгнуць. — Падбіў бы хлопцу боты, а то зусім скрывіць ногі, — не раз гаварыла бацьку маці. «ЛіМ». [Маша] ставіць на паперцы тры крыжыкі, ды і то нейкія крывыя. І сама галаву неяк скрывіць. Брыль. / у безас. ужыв. Яго скрывіла ад скразняку. // Збіць набок, стаптаць. Скрывіць туфлі. // Адхіліць ад пэўнага кірунку; пайсці не прама. Навёў [Платон] .. [паркан] ад хлявоў, як ён і стаяў, цэлячыся на дзічку. Вёў, вёў яго і раптам — хваць! — скрывіў. Укапаў шулку так, што груша апынулася на яго баку. Ракітны. І, як на злосць, яму [Мікіту] адну Валы скрывілі баразну. Купала. // Надаць ненатуральны выраз (рысам твару); перакасіць. Дзяўчына нездаволена скрывіла губкі. Зарэцкі. Вакула паціснуў плячамі і скрывіў рот: што, маўляў, чэпішся да мяне брыгадзір. Радкевіч. Тут д’ябальская ўсмешка скрывіла Ясеў твар. Чарнышэвіч. / у безас. ужыв. У спраўніка твар аж скрывіла ад злосці. Лобан. // Пачаць дзейнічаць насуперак устаноўкам, рашэнням, дырэктывам. Скрывіць лінію партыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крыві́ць, крыўлю́, кры́віш, кры́віць; кры́ўлены; незак., што.
1. Рабіць крывым, перакошаным, выгнутым.
К. абцасы.
2. Перакошваць у грымасе (пра твар, губы, рот і пад.)
К. губы.
◊
Крывіць душой — гаварыць няшчыра, не так, як падказвае сумленне.
|| зак. пакрыві́ць, -крыўлю́, -кры́віш, -кры́віць; -кры́ўлены і скрыві́ць, скрыўлю́, скры́віш, скры́віць; скры́ўлены.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скриви́ть сов. скрыві́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закапы́ліць, -лю, -ліш, -ліць; зак., што (разм.).
Скрывіць, надзьмуць (губы), выражаючы крыўду, незадаволенасць і пад.
З. губы.
|| незак. закапы́льваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скрыўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да скрывіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ско́рчить сов.
1. (судорогами) ску́рчыць, мног. паску́рчваць;
2. (скривить) скрыві́ць;
ско́рчить ми́ну скрыві́ць мі́ну;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стапта́ць, стапчу́, сто́пчаш, сто́пча; стапчы́; стапта́ны; зак.
1. гл. таптаць.
2. што. Доўга носячы, знасіць або скрывіць на адзін бок (пра абутак).
С. боты.
|| незак. сто́птваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)