скру́пул

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скру́пул скру́пулы
Р. скру́пула скру́пулаў
Д. скру́пулу скру́пулам
В. скру́пул скру́пулы
Т. скру́пулам скру́пуламі
М. скру́пуле скру́пулах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скру́пул м., фарм., уст. скру́пул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скру́пул фарм., уст. скру́пул, -ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скру́пул, ‑а, м.

Старая адзінка аптэкарскай вагі, роўная 20 гранам (1, 24 г).

[Лац. scrupulum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скру́пул ‘малая колькасць, крупинка’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр.), скру́пулка памянш. (Нас., Байк. і Некр.). З польск. skrupuł ‘дробная адзінка вагі (у аптэкарскай справе)’, таксама як і рус. скру́пул ‘тс’ (Кюнэ, Poln., 97); польскае да лац. scrupulus ‘маленькі востры каменьчык; сумненне, апаска’ (Варш. сл., 6, 181).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скру́пель ‘скупы’ (паст., Сл. ПЗБ). Дэрыват з суф. ‑ель ад асновы скруп‑, якая ў скрупул, скрупулат (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скрупула́т ‘гаспадар, дбайны да кожнай дробязі’, скрупуля́тка ‘гаспадыня, ашчадная да дробязі’ (Нас.). З польск. skrupulat, skrupulatka ‘тс’, якія да скрупул (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)