скрукава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. скруку́ю скруку́ем
2-я ас. скруку́еш скруку́еце
3-я ас. скруку́е скруку́юць
Прошлы час
м. скрукава́ў скрукава́лі
ж. скрукава́ла
н. скрукава́ла
Загадны лад
2-я ас. скруку́й скруку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час скрукава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скрукава́ць сов. (сцепить крюками) спец. скрю́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Спец. Счапіць крукамі. Скрукаваць вагоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скруко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад скрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрю́чить сов.

1. (согнуть) разг. сагну́ць у крук, ску́рчыць;

2. (сцепить крюками) спец. скрукава́ць, счапі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)