скрабні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
скрабні́к |
скрабнікі́ |
| Р. |
скрабніка́ |
скрабніко́ў |
| Д. |
скрабніку́ |
скрабніка́м |
| В. |
скрабніка́ |
скрабніко́ў |
| Т. |
скрабніко́м |
скрабніка́мі |
| М. |
скрабніку́ |
скрабніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скрабні́к, -ка́ м., спец. скобли́льщик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скрабні́к, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца скрабеннем чаго‑н. Скрабнік аўчын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скобли́льщик спец. скрабні́к, -ка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)