скрабко́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
скрабко́вы |
скрабко́вая |
скрабко́вае |
скрабко́выя |
| Р. |
скрабко́вага |
скрабко́вай
скрабко́вае |
скрабко́вага |
скрабко́вых |
| Д. |
скрабко́ваму |
скрабко́вай |
скрабко́ваму |
скрабко́вым |
| В. |
скрабко́вы (неадуш.)
скрабко́вага (адуш.) |
скрабко́вую |
скрабко́вае |
скрабко́выя (неадуш.)
скрабко́вых (адуш.) |
| Т. |
скрабко́вым |
скрабко́вай
скрабко́ваю |
скрабко́вым |
скрабко́вымі |
| М. |
скрабко́вым |
скрабко́вай |
скрабко́вым |
скрабко́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скрабко́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае скрабок (у 2 знач.). Скрабковы транспарцёр. Скрабковы канавакапальнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.
1. Вострая лапатка для саскрэбвання чаго-н.
2. Вялікі шуфель з вострым краем для чэрпання грунту або якога-н. сыпкага матэрыялу.
С. аўтапагрузчыка.
|| прым. скрабко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).
С. транспарцёр.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скраба́лкавы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і скрабковы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)