ско́пванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ско́пванне
Р. ско́пвання
Д. ско́пванню
В. ско́пванне
Т. ско́пваннем
М. ско́пванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ско́пванне ср. ска́пывание, срыва́ние; см. ско́пваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́пванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скопваць — скапа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ска́пывание ско́пванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сры́тие ско́пванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

срыва́ние​II ско́пванне, -ння ср.; см. срыва́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)