ско́лак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ско́лак |
ско́лкі |
| Р. |
ско́лка |
ско́лкаў |
| Д. |
ско́лку |
ско́лкам |
| В. |
ско́лак |
ско́лкі |
| Т. |
ско́лкам |
ско́лкамі |
| М. |
ско́лку |
ско́лках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ско́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.
1. Адколаты кавалак чаго-н.
С. каменя.
2. перан. Дакладнае падабенства, копія з чаго-н.
Сколкі чужых думак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ско́лак, -лка м., в разн. знач. ско́лок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ско́лак, ‑лка, м.
1. Адколаты кавалак чаго‑н. Сколак каменя.
2. Спец. Узор, перанесены на матэрыю, паперу пры дапамозе наколвання.
3. перан. Дакладнае падабенства, копія каго‑, чаго‑н. Чытач «Дзевятага вала» з асаблівай нагляднасцю бачыць, як праўда мастацтва зліваецца з суровай праўдай рэальнага жыцця, як мастацкі твор становіцца верным сколкам з рэчаіснасці і абагульненнем яе. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ско́лок в разн. знач. ско́лак, -лка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)