скло́чніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
скло́чніцкі |
скло́чніцкая |
скло́чніцкае |
скло́чніцкія |
| Р. |
скло́чніцкага |
скло́чніцкай
скло́чніцкае |
скло́чніцкага |
скло́чніцкіх |
| Д. |
скло́чніцкаму |
скло́чніцкай |
скло́чніцкаму |
скло́чніцкім |
| В. |
скло́чніцкі (неадуш.)
скло́чніцкага (адуш.) |
скло́чніцкую |
скло́чніцкае |
скло́чніцкія (неадуш.)
скло́чніцкіх (адуш.) |
| Т. |
скло́чніцкім |
скло́чніцкай
скло́чніцкаю |
скло́чніцкім |
скло́чніцкімі |
| М. |
скло́чніцкім |
скло́чніцкай |
скло́чніцкім |
скло́чніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скло́чніцкі разг. скло́чницкий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скло́чніцкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Уласцівы склочніку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скло́чнік, -а, мн. -і, -аў, м. (неадабр.).
Чалавек, які займаецца склокамі.
|| ж. скло́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. скло́чніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скло́чнический скло́чніцкі, зва́дніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)