Verbum

анлайнавы слоўнік

скле́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скле́йка ж. скле́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скле́йка ж.

1. (действие) скле́йка, -кі ж., скле́йванне, -ння ср.;

2. (место, где склеено что-л.) скле́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скле́йка, ‑і, ДМ ‑йцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. склейваць — склеіць.

2. Месца, дзе склеена што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скле́іць, скле́ю, скле́іш, скле́іць; скле́ены; зак., што.

1. гл. клеіць.

2. Змацаваць клеем.

С. лісты паперы.

3. перан. Наладзіць, аднавіць (разм.).

Не с. дружбу пасля такой сваркі.

|| незак. скле́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 і 3 знач.).

|| наз. скле́йванне, -я, н. і скле́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зле́пка ж., разг. скле́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скле́йванне ср. скле́ивание, скле́йка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)