сквіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

1. Разлічыцца з кім-н., аддаць пазычанае.

С. даўгі.

2. У спорце: зрабіць лік аднолькавым; адыграцца.

С. мяч, шайбу (забіць мяч, шайбу) у адказ.

С. лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сквіта́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сквіта́ю сквіта́ем
2-я ас. сквіта́еш сквіта́еце
3-я ас. сквіта́е сквіта́юць
Прошлы час
м. сквіта́ў сквіта́лі
ж. сквіта́ла
н. сквіта́ла
Загадны лад
2-я ас. сквіта́й сквіта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сквіта́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сквіта́ць сов., разг. сквита́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сквіта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Аддаць пазычанае, разлічыцца з кім‑н. Сквітаць даўгі.

2. У спартыўных гульнях — дасягнуць роўнага ліку; адыграцца. Сквітаць гол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сквита́ть сов., разг. сквіта́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скві́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сквітаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сквіта́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сквітаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)