сква́йр

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сква́йр сква́йры
Р. сква́йра сква́йраў
Д. сква́йру сква́йрам
В. сква́йра сква́йраў
Т. сква́йрам сква́йрамі
М. сква́йру сква́йрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сквайр м. (титул) сквайр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сквайр (титул) сквайр, род. сква́йра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сквайр, ‑а, м.

1. Скарочаная форма англійскага дваранскага тытула эсквайр.

2. Тытул суддзяў і мясцовых службовых асоб у Англіі і ЗША. // Асоба, якая мае гэты тытул.

[Англ. sguire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)