скаўрэ́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
скаўрэ́лы |
скаўрэ́лая |
скаўрэ́лае |
скаўрэ́лыя |
| Р. |
скаўрэ́лага |
скаўрэ́лай
скаўрэ́лае |
скаўрэ́лага |
скаўрэ́лых |
| Д. |
скаўрэ́ламу |
скаўрэ́лай |
скаўрэ́ламу |
скаўрэ́лым |
| В. |
скаўрэ́лы (неадуш.)
скаўрэ́лага (адуш.) |
скаўрэ́лую |
скаўрэ́лае |
скаўрэ́лыя (неадуш.)
скаўрэ́лых (адуш.) |
| Т. |
скаўрэ́лым |
скаўрэ́лай
скаўрэ́лаю |
скаўрэ́лым |
скаўрэ́лымі |
| М. |
скаўрэ́лым |
скаўрэ́лай |
скаўрэ́лым |
скаўрэ́лых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Скаўрэ́лы ‘закарэлы, заскарузлы’ (Касп.). Як відаць з ілюстрацыі не купляй скаўрэлага парасёнка, гутарка, відавочна, ідзе не толькі аб закарэлым, але і аб худым, хілым парасяці. У такім выпадку тут, магчыма, кантамінацыя карэлы (гл.) і чаўрэ́ць ‘станавіцца хілым, вянуць, сохнуць’ (гл.), што дае *скаўрэць, якое ўтворана з прыст. с‑ ад кара́ (гл.) г. зн. ‘пакрыцца карой’, перан. ‘захірэць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)