скасава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скасава́ны скасава́ная скасава́нае скасава́ныя
Р. скасава́нага скасава́най
скасава́нае		 скасава́нага скасава́ных
Д. скасава́наму скасава́най скасава́наму скасава́ным
В. скасава́ны (неадуш.)
скасава́нага (адуш.)		 скасава́ную скасава́нае скасава́ныя (неадуш.)
скасава́ных (адуш.)
Т. скасава́ным скасава́най
скасава́наю		 скасава́ным скасава́нымі
М. скасава́ным скасава́най скасава́ным скасава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скасава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скасава́ны скасава́ная скасава́нае скасава́ныя
Р. скасава́нага скасава́най
скасава́нае		 скасава́нага скасава́ных
Д. скасава́наму скасава́най скасава́наму скасава́ным
В. скасава́ны (неадуш.)
скасава́нага (адуш.)		 скасава́ную скасава́нае скасава́ныя (неадуш.)
скасава́ных (адуш.)
Т. скасава́ным скасава́най
скасава́наю		 скасава́ным скасава́нымі
М. скасава́ным скасава́най скасава́ным скасава́ных

Кароткая форма: скасава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скасава́ны

1. упразднённый; отменённый;

2. расто́ргнутый;

3. юр. касси́рованный;

1-3 см. скасава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скасава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад скасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расто́ргнутый скасава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скасо́ваны, см. скасава́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упразднённый прич., прил. скасава́ны; ліквідава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отме́нённый адме́нены; (о законе, решении — ещё) скасава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́дзены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад развесці.

2. у знач. прым. Пра таго, хто развёўся, у каго скасаваны шлюб. Старая дзеўка... Разведзенаю быць і то, мабыць, не так горка. Марціновіч.

3. у знач. прым. Які растварыўся; раствораны. Разведзены цукар. // З дабаўленнем вады; разбаўлены. Разведзены спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)