скарбу́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. скарбу́т
Р. скарбу́ту
Д. скарбу́ту
В. скарбу́т
Т. скарбу́там
М. скарбу́це

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скарбу́т, ‑у, М ‑буце, м.

Уст. Тое, што і дынга.

[Ням. Skorbut.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скорбу́т мед., уст. скарбу́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)