скарапі́сны гл. скорапіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скарапі́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скарапі́сны скарапі́сная скарапі́снае скарапі́сныя
Р. скарапі́снага скарапі́снай
скарапі́снае		 скарапі́снага скарапі́сных
Д. скарапі́снаму скарапі́снай скарапі́снаму скарапі́сным
В. скарапі́сны (неадуш.)
скарапі́снага (адуш.)		 скарапі́сную скарапі́снае скарапі́сныя (неадуш.)
скарапі́сных (адуш.)
Т. скарапі́сным скарапі́снай
скарапі́снаю		 скарапі́сным скарапі́снымі
М. скарапі́сным скарапі́снай скарапі́сным скарапі́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скарапі́сны скоропи́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скарапі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца скорапісам; напісаны скорапісам. Скарапіснае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́рапіс, -у, м.

Хуткае злітнае пісьмо, пераважна ў старажытных рукапісах.

|| прым. скарапі́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скоропи́сный уст. скарапі́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)