скамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны; зак., што.
1. гл. камячыць.
2. перан. Сказіць, сапсаваць.
С. даклад.
|| незак. скаме́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скамячы́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
скамячу́ |
скаме́чым |
| 2-я ас. |
скаме́чыш |
скаме́чыце |
| 3-я ас. |
скаме́чыць |
скаме́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
скамячы́ў |
скамячы́лі |
| ж. |
скамячы́ла |
| н. |
скамячы́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
скамячы́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скамячы́ць сов.
1. ско́мкать; смять; измя́ть;
с. папе́ру — ско́мкать (смять) бума́гу;
с. суке́нку — смять (измя́ть) пла́тье;
2. обл. (кулак) сжать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скамячы́ць, ‑мячу, ‑мечыш, ‑мечыць; зак., што.
1. Змяць, ператварыць у камяк. Скамячыць паперу. Скамячыць адзенне. □ Зіна з абурэннем скамячыла прачытанае пісьмо, кінула яго ў кут. Гамолка. Курачка скамячыў у руках кашулю, якую яшчэ не паспеў надзець. Чарнышэвіч. Ну што будзе, калі я скамячу з мякішу галачку і шпурну яе ў ночвы, дзе сястра будзе мыць бялізну? Грамовіч. // Шчыльна сціснуць, самкнуць; згарнуць. Хутаранец, скамячыўшы губы, схапіў .. [Уладзю] за плечы. Чорны. — Вось якія яны [барозны] твае!!! — і ахоплены дзікай злосцю, Кузьма скамячыў здаровую фігу і з сілаю сунуў Петраку ў нос. Нікановіч.
2. перан. Сказіць, сапсаваць. Шум галасоў скамячыў.. словы [Карпуся]. Баранавых. Незнаёма-металічны тон рашучага загаду і кулямётная чарга адразу скамячылі ўсе яго гарачыя пачуцці. Паслядовіч. Аб’езд першага ўчастка не пагоршыў, не скамячыў таго радаснага настрою, які пакінуў пасля сябе другі ўчастак. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны; незак., што.
1. Рабіць камякі, ляпіць што-н. з чаго-н. мяккага, рыхлага.
К. шарыкі з гліны.
2. Сціскаць у камяк, мяць (пра кулак).
К. кулакі.
|| зак. пакамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны і скамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скаме́чваць гл. скамячыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скаме́чыць сов., см. скамячы́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пакамячы́ць, -мячу́, -ме́чыш, -ме́чыць; -ме́чаны; зак., што.
1. гл. камячыць.
2. Крыху скамячыць, змяць.
П. касцюм у дарозе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скаме́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да скамячыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
измя́ть сов. (сделать мятым) змяць, скамячы́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)