скамячы́цца гл. камячыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скамячы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. скаме́чыцца скаме́чацца
Прошлы час
м. скамячы́ўся скамячы́ліся
ж. скамячы́лася
н. скамячы́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скамячы́цца сов. ско́мкаться; смя́ться; измя́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скамячы́цца, ‑мечыцца; зак.

1. Стаць скамечаным, змятым. Адзенне скамячылася.

2. перан. Страціць належны выгляд, нармальны ход, сказіцца. У зале, вядома, шум, дзелавая частка скамячылася, змазалася. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камячы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ме́чыцца; незак.

1. Мець уласцівасць рабіцца мятым, ператварацца ў камякі.

Папера лёгка камечыцца.

2. Збірацца ў складкі, мяцца.

|| зак. пакамячы́цца, -ме́чыцца (да 2 знач.) і скамячы́цца, -ме́чыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́мкаться скамячы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

измя́ться змя́цца, скамячы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

иско́мкаться пакамячы́цца, скамячы́цца, ско́мкацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смяться змя́цца; (скомкаться) скамячы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакамячы́цца, ‑мечыцца; зак.

Разм. Скамячыцца, пакамячыцца — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)