скалі́сты, -ая, -ае.

3 мноствам скал; падобны на скалы.

Скалістыя горы.

|| наз. скалі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скалі́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. скалі́сты скалі́стая скалі́стае скалі́стыя
Р. скалі́стага скалі́стай
скалі́стае		 скалі́стага скалі́стых
Д. скалі́стаму скалі́стай скалі́стаму скалі́стым
В. скалі́сты (неадуш.)
скалі́стага (адуш.)		 скалі́стую скалі́стае скалі́стыя (неадуш.)
скалі́стых (адуш.)
Т. скалі́стым скалі́стай
скалі́стаю		 скалі́стым скалі́стымі
М. скалі́стым скалі́стай скалі́стым скалі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

скалі́сты скали́стый; (обрывистый — ещё) утёсистый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скалі́сты, ‑ая, ‑ае.

З мноствам скал; падобны на скалы. Горы цягнуліся далёка-далёка, як хапала вока. Голыя, скалістыя, пахмурыя. Шыцік. На скалістых выступах стракацелі рознакаляровыя хусткі, кашулі, плацці. Савіцкі. // Трывалы, як скала. Золата ў нетрах залегла скалістых. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скали́стый скалі́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уцё́сісты, -ая, -ае.

Багаты ўцёсамі, скалісты.

У. бераг.

|| наз. уцё́сістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утёсистый уцёсісты; (скалистый) скалі́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уцёсісты, ‑ая, ‑ае.

Багаты ўцёсамі, скалісты. Вадзіцель паглядзеў на знаёмы ўцёсісты бераг. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мыс, ‑а, М мысе, м.

Частка сушы, якая вострым вуглом выходзіць у мора, возера, раку. Вось толькі мые скалісты абагнуць, Прайсці між рыфаў асцярожна І можна Ветразі згарнуць, І якар кідаць можна! Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стро́мы, ‑ая, ‑ае.

Вельмі круты. Скалісты, ззаду асветлены прам[янямі] бераг быў стромы, як сцяна, высокі — больш за дзвесце метраў. Брыль. Рака ўвесь час пятляе, па абодва бакі яе шырокія заліўныя лугі. На заваротах — адзін бераг нізкі, пясчаны, другі — стромы, круты. Сачанка. [Дзеці] павольна абышлі ўжо тры бакі будыніны і цяпер павінны былі выйсці на чацвёрты бок, што выходзіў на стромы адхон. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)